De Nationale Democratische Partij (NDP) heeft haar verkiezingslijst bekendgemaakt, maar het gebrek aan vernieuwing domineert het debat. Ondanks de introductie van nieuwe gezichten blijven ervaren politici, sommigen met een omstreden staat van dienst, op prominente plekken terugkeren.
Opmerkelijk is het gebrek aan een frisse impuls onder leiding van de nieuwe voorzitter, die er volgens critici niet in is geslaagd een einde te maken aan de overheersende invloed van het “Bouterse-denken” binnen de partij.
De top drie posities worden ingenomen door kandidaten die president willen worden, wat volgens analist Rajesh Persaud (Suriname Political Insight ) een strategische zet is om de macht te concentreren. “Dit toont aan dat de NDP nog altijd een top-down structuur heeft, waarbij de oude garde de dienst uitmaakt. Zelfs als het kiesstelsel wordt betwist, profiteren vooral bekende namen — ook zij die eerder faalden — van de status quo”. aldus Persaud.
Een controversiële keuze is die van Ingrid Bouterse-Wijdenbosch, weduwe van NDP-oprichter Desi Bouterse, die op plaats 51 staat. Hoewel zij rekening houdt op solidariteit van Boutisten en een sentimentele stemmenreservoir, is haar positie riskant.
“Een plek in de top vijf had haar kansen vergroot. Nu hangt haar politieke toekomst af van voorkeurstemmen. Als zij niet haalt, betekent dat het einde van het Bouterse-tijdperk en een opening voor een nieuwe NDP-generatie, zij het met oude gezichten”, zegt Persaud.
De analist benadrukt verder dat de lijst weinig innovatie biedt. “De retoriek zal hetzelfde blijven: nadruk op stabiliteit en het verleden, zonder concrete plannen voor hervormingen. Zelfs kandidaten die weinig kans maken, zullen meeliften op de bekendheid van de partij.”
De verkiezingen zullen een test zijn voor de NDP’s aanpassingsvermogen. Als Ingrid Bouterse niet wint, zou dat een breuk met het verleden markeren. Als zij wel slaagt, blijft de partij in de schaduw van haar oprichter hangen — een paradox tussen nostalgie en stagnatie.